ادبیات

بـــه نـــــــام یــــزدان نيــــكو دهــــــــــشت            ز دانــش نــــــكو را نكوتر ســرشــــت نهشــــت در جــــهــــان سـه بنيـان نيـــــــك           به گفــتار و

من كه خود مي نخورم در ره  ميخانه شدم من كه عاشق نبدم در پي پيمانه شدم همچو بلبل كه

اي شب تيره بگو با غم هجران چه كنم زين همه سوز دلو دوري ز  ياران چه كنم من  كه

ای آنـکه ترا دانـش و اسـرار نهـان اسـت لطفـت به جــهـان چون سـیــل روان اسـت مـولای مـن آن دلـبر و

به نام آنكه عشق را آفريــــــــــده            وز آن عشق است كه دل بيند، نه ديده به نام آنــــــكه عالم محضر