ادبیات

بيامد بانگي و شنيدم ز منادي اين نويد: كز رحمت خداوند مگر كافران نباشند نا اميد اي خلايق شكر حق

اندر آن شب كه رخ فرخ تو در ياد آمد اين دل سرگشته ز سينه برون جست و به فرياد

من چو گنه مي كنم نادممو شرمسار هر چه كنم هر كجا در نظر كردگار گر چه نباشد فزون هست

روزي ز الــطــاف حـق مـي خـورمـو شــاكـرم بنـــده درگـــاه او كــوچـــكمـــو راضــيـــم مـلـك خـداوند هـســت مـسـكنـو مـاواي مـن ايــن دل

چون شبي تا به سحر خواب ترا مي ديدم شادو مسرور بدم روي تو را مي ديدم خواب من روشن