نیکی
بـــه نـــــــام یــــزدان نیــــکو دهــــــــــشت ز دانــش نــــــکو را نکوتر ســرشــــت
نهشــــت در جــــهــــان سـه بنیـان نیـــــــک به گفــتار و کـردار و پنـــدار نیـــــک
تو گـــر این سه را نیـــــک به جای آوری بــــدان در جـــــــهان از همه بــهتـــری
چــو گفتار خویـــــــش را به نیکی نهــــــی و پنــــــدار نیکــت به پاکـــــی دهــــــی
و کردار خوش انـــــدرون پــــــــــروری دل مردمــــان بـــــــس به چنـــگ آوری
چو مهر فـــروزنــــــــــــده شو مـهر ورز نبنـــــدی فـرو دیـــــــده زیــــــــن اندرز
به یـــــــــزدان مــــــهربان مـهر آفریـــــن به روزی ده بخشـنده ی هوش آفریــــن
به خورشید به چرخ و فلک به ماه و زمین به احمد ستوده ستایشــگر نــکو آیــیـــن
به پـــــــاینـــده خانـــدانــش به یـاران دین به اســــلام فـــرخـــنده ایـــن پـــاک دیــن
در این ره بگوی و بجــوی و بـــــــــکوش که پیش تو کردند چنین مردم تیز هوش
