از کولاکانت تا کرینوئید: این ۹ “فسیل زنده” در میلیون ها سال تغییر نکرده اند
مقدمه
ما تکامل را در اطراف خود، به طور مداوم، در هر موجود زنده می بینیم. با این حال، در اعماق اقیانوس‌ها تعدادی از «فسیل‌های زنده» را می‌یابیم که یادآور موجودات دوران ماقبل تاریخ هستند.
چارلز داروین، طبیعت‌شناس محترم، در کتاب خود در سال ۱۸۵۹ درباره منشأ گونه‌ها ، اصطلاح «فسیل زنده» را برای توصیف موجودات زنده‌ای ابداع کرد که نسبت به خویشاوندان فسیلی منقرض شده‌شان تغییری نکرده بودند. از آن زمان این اصطلاح برای توصیف دودمان های بادوام، جمعیت های باقی مانده ، گروه هایی با تنوع کم و گروه هایی با DNA که طی میلیون ها سال به سختی تغییر کرده است، استفاده می شود.
به نظر می رسد اعماق دریایی مکان خوبی برای “فسیل های زنده” باشد، ماهی های غضروفی مانند کوسه ها و پرتوها معمولاً ۲ تا ۴ برابر از نظر تکاملی متمایزتر از حیوانات خشکی هستند. به عبارت دیگر، در حالی که هر گونه منحصر به فرد است، این گونه ها به ویژه بر خلاف نزدیک ترین خویشاوندان خود هستند.
بیایید نگاهی به برخی از این آثار به جا مانده از گذشته بیندازیم
۱٫ کولاکانت
Coelacanths ماهی هایی هستند که در اعماق سواحل آفریقا و اندونزی زندگی می کنند. آنها دارای باله های جفتی شکل غیرعادی هستند که به طور متناوب حرکت می کنند، تقریباً به گونه ای که گویی در زیر آب “راه می روند”. نسب آنها به دوره دونین، حداقل ۴۱۰ میلیون سال پیش باز می گردد.
زمانی تصور می‌شد که سلاکانت‌ها در کنار دایناسورهای (غیر پرنده) حدود ۷۰ میلیون سال پیش منقرض شده‌اند، زیرا در این زمان از آثار فسیلی ناپدید شدند.
پس تصور کنید که در سال ۱۹۳۸ یک نمونه زنده از اعماق اقیانوس لایروبی شد! این ماهی به نام “چهارپاهای پیر” شناخته شد و تصور می شد که جد مستقیم ماهی همه حیوانات خشکی باشد (اگرچه اکنون می دانیم که این کاملاً صحیح نیست).
امروزه دو گونه زنده به نام لاتیمریا وجود دارد که اساساً در طول ۱۰۰ میلیون سال گذشته بدون تغییر باقی مانده اند .
۲٫خرچنگ نعل اسبی
خرچنگ های نعل اسبی موجودات باستانی هستند که برای اولین بار حداقل ۴۸۰ میلیون سال پیش در دوره اردویسین ظاهر شدند و به نظر می رسد که از آن زمان تغییر زیادی نکرده اند. آنها به هیچ وجه خرچنگ نیستند، بلکه “chelicerates” هستند و بنابراین بیشتر با عنکبوت ها و عقرب های دریایی مرتبط هستند.
امروزه چهار گونه زنده وجود دارد که همگی در خانواده Limulidae هستند و در آب های نزدیک آسیا و آمریکای شمالی یافت می شوند. آنها به آب‌های کم عمق ساحلی مهاجرت می‌کنند تا در رویدادهای عظیم «عیاشی» تولید مثل کنند و ماده‌ها ده‌ها هزار تخم روی شن‌ها می‌گذارند.
آنها همچنین دارای خون آبی عجیبی هستند که به دلیل محتوای بالای مس به این شکل رنگ شده است. خرچنگ نعل اسبی برای خون خود توسط صنعت داروسازی برداشت می شود زیرا در آزمایش های زیست پزشکی کاربرد دارد.
۳٫ کوسه فیل
شبیه به خرچنگ نعل اسبی، ” فیل کوسه ” ( Callorhinchus milii ) نام اشتباهی است. این گونه که به عنوان کوسه روح استرالیایی نیز شناخته می شود، اصلا کوسه نیست. این یک نوع ماهی غضروفی مرتبط است که به نام “کیمر” شناخته می شود و متعلق به زیر طبقه ای به نام هولوسفالی است که بیش از ۴۵۰ میلیون سال پیش از دودمان کوسه ها جدا شده است.
این کیمراهای “خاموش” نام خود را از پوزه شکل عجیب خود گرفته اند و می توان آنها را در قفسه های قاره استرالیا و نیوزیلند یافت.
تجزیه و تحلیل ژنوم آنها نشان داده است که گونه ها با سرعت واقعی حلزون تغییر می کند. در واقع، کندترین ژنوم در حال تکامل را در بین تمام مهره داران دارد و DNA آن تقریباً به طور نامحسوسی در طی صدها میلیون سال تغییر کرده است.
۴٫ ناتیلوس
ناتیلوس نوعی نرم تن سفالوپود دریایی است و به همین دلیل مربوط به ماهی مرکب و اختاپوس است. با این حال، بر خلاف دیگر سرپایان، آنها در داخل یک پوسته صاف و سخت قرار دارند.
ناتیلوس ها در آب های آزاد در داخل و اطراف صخره های مرجانی در اقیانوس هند و اقیانوس آرام زندگی می کنند. آنها برای صدف های زیبای خود برای ساختن هنر و جواهرات شکار می شوند، اما تجارت بین المللی اکنون برای محافظت از آنها در برابر استثمار بیش از حد تنظیم شده است.
شناخته شده است که اعضای خانواده Nautilidae از تریاس پسین وجود داشته اند و به نظر می رسد که برای بیش از ۲۰۰ میلیون سال نسبتاً بدون تغییر باقی مانده اند. خود داروین این موجودات را « فسیل‌های زنده » توصیف می‌کند.
۵٫ کوسه گابلین
کوسه اجنه ( Mitsukurina owstoni ) یک حیوان عجیب و غریب با پوزه بلند و صاف و آرواره های دندانه دار است که از جلوی صورت بیرون زده تا طعمه های ناآگاه را بگیرند. این یک کوسه نسبتا کمیاب در اعماق آب است که در تمام اقیانوس‌های اصلی زندگی می‌کند. با چهره ای که فقط یک مادر می تواند دوستش داشته باشد، زمانی که برای اولین بار در سال ۱۹۱۰ با آن روبرو شد به عنوان ” غم انگیز ” توصیف شد.
کوسه گابلین تنها نماینده زنده خانواده خود، Mitsukurinidae است و متمایزترین کوسه ای است که از نظر تکاملی می شناسیم. نسب آن به ۱۲۵ میلیون سال قبل باز می گردد.
۶٫ میگوی مانتیس
میگوی مانتیس که به آن stomatopods نیز می گویند سخت پوستان متمایز هستند که در آب های ساحلی گرمسیری و نیمه گرمسیری در سراسر جهان یافت می شوند. آنها گوشتخواران دریایی ترسناکی هستند که ضربات سرگیجه‌آور سریع و دردناکی را وارد می‌کنند.
آنها نیز زندگی رنگارنگی دارند. در طول فصل جفت گیری، آنها فلورسانس می کنند (نور ساطع می کنند) و چشم های پیچیده ای برای تماشای این نمایشگرها دارند. در واقع، آنها تا ۱۶ گیرنده رنگ دارند، در حالی که انسان ها فقط سه گیرنده دارند.
دودمان میگوی آخوندک از سایر سخت پوستان در کلاس مالاکوستراکا (مانند خرچنگ، خرچنگ و کریل) در طول کربونیفر، حدود ۳۴۰ میلیون سال پیش منشعب شد . بنابراین، این موجودات افسانه‌ای و حیرت‌انگیز برای مدت طولانی شکوفا شده‌اند. امروزه صدها گونه متعلق به زیر راسته Unipeltata وجود دارد که حدود ۱۹۰ میلیون سال پیش ظاهر شد .
۷٫ تشت راه راه
بسیاری از ماهی‌های غضروفی از نظر تکاملی کاملاً متمایز هستند، اما از آنجایی که بالاترین نقطه را از آن جدا می‌کنند، پانرای راه راه ( Zanobatus schoenleinii ) است. این ماهی دارای میانگین سنی “متمایز تکاملی” ۱۸۸ میلیون سال است.
تصویر پانری راه راه از سال ۱۸۴۱٫ مولر و هنل (۱۸۴۱)/ویکی مدیا
امروزه، پانرای راه راه در آب های استوایی در شرق اقیانوس اطلس (و احتمالاً هند) زندگی می کند و از بی مهرگان کوچک کف اقیانوس تغذیه می کند . به راسته Rhinopristiformes تعلق دارد و تخم مرغ زا است، یعنی جوان زنده به دنیا می آورد. توسط اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت به عنوان “آسیب پذیر” فهرست شده است .
۸٫ براکیوپودها
براکیوپودها جانوران دریایی صدفی با ساقه های بلند و گوشتی هستند که در حفره های کف دریا زندگی می کنند. آنها به عنوان ارگانیسم های ساکن در صخره عمل می کنند و از آب اطراف خود تغذیه می کنند. براکیوپودهایی که امروزه زندگی می کنند، مانند لینگولا ، کم و بیش شبیه همتایان کامبرین خود در حدود ۵۰۰ میلیون سال پیش هستند! آنها قدیمی ترین حیوان (جنس) شناخته شده در نظر گرفته می شوند که هنوز دارای نمایندگان زنده است.
داروین در کتاب منشاء گونه ها خاطرنشان کرد : «برخی از باستانی ترین حیوانات مانند […] ناتیلوس، لینگولا و غیره، تفاوت چندانی با گونه های زنده ندارند». این مشاهدات بود که او را به پیشنهاد اصطلاح “فسیل زنده” سوق داد.
۹٫ کرینوئیدها
کرینوئیدها حداقل از دونین (۳۵۹ تا ۴۱۹ میلیون سال پیش) شناخته شده اند، اما ممکن است به اندازه اردویسین (بیش از ۴۴۵ میلیون سال قبل) وجود داشته باشند. این حیوانات دریایی که به “نیلوفرهای دریایی” نیز معروف هستند، زمانی در بستر دریا در رابطه همزیستی با مرجان ها زندگی می کردند. مرجان ها از ساقه کرینوئیدها رشد کردند تا برای فرصت های تغذیه بهتر به ستون آب برسند.
این ارتباط بسیار رایج بود تا زمانی که ظاهراً در حدود ۲۷۳ میلیون سال پیش در آثار فسیلی ظاهر نشد. با این حال، در سال ۲۰۲۱، این دو موجود دریایی در آب‌های ژاپن دوباره کشف شدند و در یک شراکت شاداب در آب‌ها رشد کردند . این یک راز باقی مانده است که چرا هیچ مدرک فسیلی از این ازدواج شاد برای دوره میانی پیدا نشده است.
فسیل های زنده چگونه تشکیل می شوند؟
در حالی که حیواناتی که به عنوان «فسیل‌های زنده» توصیف می‌شوند، معمولاً به تکامل خود ادامه می‌دهند، بسیاری از این تغییرات برای چشم انسان نامحسوس است. برای ردیابی چگونگی تغییر حیوانات در طول زمان، ما به تغییرات مولکولی قابل مشاهده در ژن ها یا تغییرات “مورفولوژیکی” در شکل فیزیکی نگاه می کنیم.
محرک های داخلی (یا مولکولی) شامل رانش ژنتیکی است که تغییر تصادفی در فراوانی انواع ژن در یک جمعیت در طول زمان است. نیروهای خارجی شامل انتخاب طبیعی ، به ویژه انتخاب جنسی است که منجر به ارث بردن صفات خاص در یک جمعیت در طول زمان می شود.
به نظر می رسد همه جانوران دریایی در این لیست دچار استاز مورفولوژیکی (آهسته شدن یا توقف) می شوند. برخی ممکن است استاز مولکولی نیز داشته باشند. کند شدن سرعت تکامل آنها احتمالاً نتیجه محیط نسبتاً پایدار زیر آب، به ویژه در اعماق دریا است. این پناهگاه های دور از کمترین تأثیرات مستقیم انسانی و تغییرات آب و هوا و آب و هوا هستند.
سپس دوباره، این حیوانات مصون نیستند. و اگر مراقب نباشیم، ممکن است برخی از این موجودات کنجکاو را برای همیشه از دست بدهیم.
تصحیح: این مقاله قبلاً گفته بود که کرینوئیدها ظاهراً ۲۷۳ میلیون سال پیش منقرض شده اند. اصلاح شده است تا مشخص شود رابطه همزیستی آنها با مرجان ها همان چیزی است که در این زمان ناپدید شد – و نه خود کرینوئیدها. همچنین، بازوپایان قبلاً به عنوان “ریف ساز” توصیف می شدند، اما این عبارت به “ساکنان صخره” تغییر یافته است.
پینوشت مترجم:
ضمن سپاسگزاری از خواندن این مطلب به آگاهی می رساند فسیل های زنده دیگری هم در طبیعت یافت می شوند که در این مقاله به آنها اشاره نشده است و شما چنانچه به این موضوعلاقه مند هستید می توانید جستجو های خود را ادامه بدهید.
منبع:
