نيكي
بـــه نـــــــام یــــزدان نيــــكو دهــــــــــشت ز دانــش نــــــكو را نكوتر ســرشــــت
نهشــــت در جــــهــــان سـه بنيـان نيـــــــك به گفــتار و كـردار و پنـــدار نيـــــك
تو گـــر اين سه را نيـــــك به جاي آوري بــــدان در جـــــــهان از همه بــهتـــري
چــو گفتار خويـــــــش را به نيكي نهــــــي و پنــــــدار نيكــت به پاكـــــي دهــــــي
و كردار خوش انـــــدرون پــــــــــروري دل مردمــــان بـــــــس به چنـــگ آوري
چو مهر فـــروزنــــــــــــده شو مـهر ورز نبنـــــدي فـرو ديـــــــده زيــــــــن اندرز
به يـــــــــزدان مــــــهربان مـهر آفريـــــن به روزي ده بخشـنده ي هوش آفريــــن
به خورشيد به چرخ و فلك به ماه و زمين به احمد ستوده ستايشــگر نــكو آيــيـــن
به پـــــــاينـــده خانـــدانــش به يـاران دين به اســــلام فـــرخـــنده ايـــن پـــاك ديــن
در اين ره بگوي و بجــوي و بـــــــــكوش كه پيش تو كردند چنين مردم تيز هوش
